YAVUZLAR'DAN İBO DAYI PANKARTI

Futbol, “bir spor dalı” tanımının yavan kaldığı, yapılacak herhangi bir tanımın da, tribünlerin dahliyle yetersiz kalacağı bir oyundur.

Evet; tribünler, saha içindeki oyuna bir ruh eklemiş, ona sosyolojik ve psikolojik anlamlarda yeni boyutlar kazandırmıştır. Tribünlerdeki iş bölümü açısından sosyal bir eyleme dönüşür, bireyler arasındaki bağı da psikolojik boyutudur. 

Adanaspor da böyledir. 

Türkiye’de de dünyanın her yerinde olduğu gibi, her tribünün kendine ait bir yapısı, bir çizgisi vardır. 

Adanaspor tribünlerinin en belirgin ve öne çıkan özelliği, fazlasıyla duygusal oluşudur. Evet, organize ve toplu duygu patlamalarından ziyade, bireysel duyguları daha yoğun yaşıyoruz.

Duygusallığın bir sonucu mudur, yoksa sahaya çıkamadığımız o karanlık yılın yüklediği bir çöküşün ürünü müdür bilinmez... En “rağmen” seven taraftar da Adanaspor taraftarıdır.

Bugün Ankara’ya, Keçiörengücü maçına; kalbimizde açılmış bir yaraya, İbo Dayı’ya bir vefa borcu ödemeye ve yönetimin vefasızlığına karşı, bir pankart asmak için gidildi. Aslında sadece bir pankart olmayan bir pankartı asmaya...

İbo Dayı’nın hatırasına ve ona duyulan sevginin yanına hiçbir şey eklenmeden, acımızın ve özlemimizin önüne hiçbir şeyi geçirmeden, sadece bu duygularla yapılan bu işi Adanasporluluk kimliği açısından önemsiyoruz. 

Dünyanın en duygusal ve rağmen seven taraftarının, önemli oluşumlarından biri olan Yavuzlar’ı bu girişimlerinden dolayı kutluyoruz.

O pankart, bir siluet olarak stada asılamamış olabilir ama tribün arşivlerimizdeki yerini almıştır. İbo Dayı’nın anısına, Yavuzlar’ın imzasıyla zihinlerimizde ve kalplerimizde asılı kalacaktır.